Bromo vulkaan

Om 3 uur werd er op onze deur geklopt. Veel te vroeg want we hadden pas om 4 uur afgesproken. Wakker waren we toch al omdat we wisten dat we op tijd eruit moesten dus niet heel diep hadden geslapen. Langzaam aan zijn we vast onze koffer gaan pakken en warme kleren gaan zoeken. Om half 4 werd er nogmaals geklopt. Bas deed open en een hele kleine man in een sarong stond aan onze deur en vertelde dat hij klaar was om te vertrekken met ons en de jeep naar de bromo. Na wat actie van onze kant stonden we 10 minuten later bij de jeep. De kleine man met de sarong stelde zich voor als william en hij zou ons vandaag naar de bromo bregnen. Omdat we al aan de late kant waren kon hij ons waarschijnlijk niet helemaal naar boven brengen maar hij ging zijn best doen. Bij het hotel zagen we al een slinger van lichtjes rijden en wij zouden daar snel aansluiten. De weg naar boven vervolgde waar we met onze chauffeur een dag eerder de afslag naar het hotel hadden genomen. En nu begrijpen we ook waarom er een jeep moest komen want het was stijl. En dan hebben we het niet over 6 of 8 %. In de jeep reden we door de krater vol met dips en bumps tot we bij de berg aan kwamen waar we omhoog gingen. Deze weg was nog stijler en voordat we het wisten hingen we in de jeep omhoog naar de top van de berg. Het was pikkedonker dus waar we hadden geen tegenliggers tegen moeten komen. Onder ons zagen we nog steeds een slinger van lichtjes. William vertelde ons dat er mensen waren die om 1 uur al richting de top gingen om de zonsopgang om half 6 te zien. Nu het vakantie was, was het erg druk maar in het laagseizoen reed hij maar 2 keer per week naar boven. Ineens ontstond er op de toch al smalle bergpas fille en bleek dat we gingen parkeren. De laatste 250 meter zouden we moeten lopen want william kon vanwege de drukte niet dichter bij komen. Dat hebben we dan ook maar gedaan. We zijn de weg verder afgelopen en ergens rechts de berg helemaal opgelopen en kwamen zo op het hoogste punt uit. Het uitzicht was onbeschrijflijk mooi. We keken over de krater uit en de vulkaan die daar nog in staat. Langzaam kwam de zon op wat zorgde voor een fantastisch lucht. Donkerblauw gekleurd met sterren en de maan (die op zijn rug ligt hier) die langzaam overgaan in licht blauw, rood, oranje, geel en oker. Het waaide op de berg wel wat hard dus we hebben een plekje uit de wind gezocht. Daar hebben we genoten van de zonsopgang terwijl dat bas zijn knieschijven eraf vroren.
Toen de zon eenmaal er was begon het ook snel warmer te worden en zijn we naar beneden geklmmen om william te zoeken. William vond ons echter eerder dan wij hem. Hij is weer terug de berg afgereden en heeft de auto ergens in het zand geparkeerd zodat wer er even fotos mee konden maken. Erg leuk detail. Daarna zijn we doorgereden naar de daadwerkelijke krater. Het eerste stuk kon je lopen of met een paard naar boven. Gezien de ervaringen met paarden in cuba was jaimy hier geen voorstander van en wilde liever lopen. Het laatste stuk was een enorme stijle trap naar boven waarna je echt in de krater kon kijken. Het eerste stuk lopen was zwaar. Het ging stijl omhoog en de wind, inclusief lava zand waaide om onze oren. Eenmaal bij de trap aangekomen bepaalde onze voorgangers het tempo, de trap was namelijk maar breed genoeg voor 1 persoon. Bovenaangekomen hadden we het meest prachtige uitzicht over het hee stuk wat we zojuist hadden gelopen. Aan de andere kant lag de stinkende krater. Deze was volop aan het borrelen en perste er zomaar luchten uit waar bas nog u tegen zou zeggen. Na rond te hebben gelopen zijn we begonnen aan onze tocht naar beneden waar william ons weer stond op te wachten. Met een lach op ons gezicht zijn we naar huis gehobbeld in de jeep, een ervaring om nooit meer te vergeten.
Terug in ons terror hotel aangekomen waren we volledig gezandstraald en wilden we even douchen. Na het avontuur van gisteren besloten we dat maar weer met de deur open te doen voor de gasluchten. Alleen dit keer ging de geiser niet automatisch aan. Bas vertrouwde het niet maar jaimy gaf niet op en draaide aan een knop. Die zorgde ervoor dat de halve geiser in de fik vloog. Hij had namelijk al genoeg gas uitgespuugd wat nu in een keer ontbrandde. Gelukkig had iedereen zijn werkbrauwen nog.
Na gedouched te hebben zijn we met zijn 4en gaan ontbijten en rond 10 uur vertrokken naar Kalibaru. Bij het hotel hadden we al gezien dat het busje vloeistof lekte. Onderweg werd er wat afgebeld maar we mochten gewoon door rijden. Tijdens de lunch, ergens in de middle of nowhere, kregen we van onze chauffeur te horen dat we naar een punt gingen waar we toch de auto gingen wisselen. Hij had het nog niet gezegd of er kwam al een man met een nieuwe auto aanrijden. De koffers werden overgeladen en heel even waren we bang dat we onze vervolgreis, die nog zeker 3,5u zou duren gingen afleggen met 3 man op een plakkende achterbank. Bleek gelukkig dat achterin nog een stoel gemaakt kon worden en dat de airco nog niet aan stond. De reis vervolgde richting kalibaru. Deze duurde nog bijna 4 uur. Door bossen met sparren en palmbomen en de prachtigste rijstplateaus, reden we richting Kalibaru. En recht tegenover het station van kalibaru zit ook ons resort. We kregen bij ontvangst een glaasje appelsap. Daarna werden we naar ons huisje gebracht. We hebben twee huisjes midden op een soort centerparcs. Vol met nederlanders en belgen, dat wel. Maar we hebben een leuke veranda en een grote kamer met een nette badkamer.
Rink en jaimy hebben eerst een duik genomen in het grote maar koude zwembad onder luid gejammer van de moskeeen. de rust was ver te zoeken dus douchen en naar het eten. In de kamer van bas en jaimy zit een tjeechak op de badkamer die er niet uit kan en eigenlijk ook te bang is om gevangen te worden. In de slaapkamer zit een mini tjeetjak maar die schhijnt het wel naar zijn zin te hebben. In het restaurant bij het resort hebben we een rijsttafel bestel en gesmuld van de heerlijkste gerechten. Onze chauffeur vond ons nog in het restaurant en kwam vertellen dat we morgen om 8 uur weg moeten omdat het toch nog 7 uur rijden is naar Bali, inclusief de boot. Wordt dus een lange dag. Omdat het voor bas en jaimy een lange dag was geweest is een avondje op tijd naar bed ook geen grote straf.
We gaan morgen echt adfscheid nemen van java, waar we zo hartelijk zijn ontvangen door de schatten van mensen, waar we heerlijk hebben gegeten en vooral in oost-java het echte indonesie hebben meegemaakt. Op naar Bali.