To the cape

Na een nacht vol verlichting maar toch bijzonder goed te hebben geslapen, pakken we ons boeltje weer in om richting mossman te rijden. We laten kuranda achter ons en nemen weer de leuke bergweg van gisteren richting mossman. Daar is een gorge welke we niet mogen missen. We rijden langs de kust dit keer en letterlijk langs de kustlijn. De zeee loopt hier het strand op waarna er een rij bomen staat en vervolgens asvalt, waarover wij rijden. De uitzichten zijn dus prachtig. De asvaltweg slingert nog met wat verhogingen langs het land terwijl we uitzicht blijven houden op coral sea. We stoppen onderweg nog even bij een lookout waar mensen ook doen basejumpen. Leuk om er te staan maar geen denken aan dat wij hier ooit zouden basejumpen. We rijden verder en komen onderweg nog een dierentuin tegen die koalas heeft. Wederom enorme twijfel of we gaan kijken. We besluiten het niet te doen en door te rijden naar mossman. Daar is heel amerikaans een visitorscentre gebouwd waar we een kaartje kunnen kopen voor de shuttle bus naar de gorge. En we begrijpen als we in de bus zitten ook waarom ze dat liever aan 1 ervaren chauffeur overlaten. De weg is heel smal en er kan maar op 1 punt gepasseerd worden. Wat ze hier in australie absoluut proberen te doen is het regenwoud behouden. Dus als ze 2 extra bomen moeten kappen zodat je er met een auto zou kunnen komen, dan doen ze dit niet. De shuttle zet ons af bij ee nboardwalk die ons na een goede 250 meter bij een trap naar beneden brengt. Hier kun je een iniminie strandje oplopen waarna je de rivier in stapt. We besluiten eerst door te lopen naar de lookout zodat we weten waar we aan toe zijn. De lookout geeft een prachtig uitzicht over een rivier vol met boulders en een enorm stroomversnelling in het midden van die rivier. Er zijn wat mensen die het aandurven om in die stroming te zwemmen. Ze lopen dan over de stenen om precies in de stroming het water in te springen, kopje onder te worden getrokken en vervolgens meegevoerd worden door de rivier. Wij vindnen het er iets minder leuk uit zien maar de mensen in het water hebben lol. Wij maken onze wandeling af en gaan een kijkje nemen bij het water en dat is wederom ijs en ijs KOUD. Nee we besluiten dat het vandaag geen tijd is voor een plons. We lopen terug richting de boardwalk en een kleine klim en komen zo bij een brug uit, een hangbrug die beweegt. Super leuk weer maar niet als er andere mensen op lopen. Het wiebelt en het doet wat jaimy doet besluiten om terug te gaan, die vertrouwt de constructie niet helemaal. Bas vindt het weer prachtig.
We lopen terug naar de shuttle en gaan terug naar het visitorscentre om onze auto in te stappen en verder te rijden richting Daintree. Daintree is een klein dorpje, valkbij daintree NP, waar je de ferry overtocht moet maken, over de daintree river, richting Cape tribulation. We rijden de ferry in eerste instantie voorbij omdat we nog in daintree willen eten en pinnen. In daintree is helemaal niets te doen. Er zijn twee campings en jawel 5 (en dan tel ik de campings niet mee) plaatsen waar je tours kan boeken, varen op de daintree river, bezoek aan cape trib, bezoek aan cook town. We verbazen ons maar besluiten lekker een burgertje te eten voordat we verder gaan. En dat doen we nadat we een pin automaat hebben gevonden want de ferry kan alleen contant worden betaald.
De ferry is nog geen 3 kilometer terug en we staan netjes in de rij. De rivier is een meter of 200 breed waar we over meomten steken. We worden op de pond gezet (en moeten gewoon 26 dollar betalen, alsof eht niets is) samen met nog een aantal bussen en autos en worden zo naar de overkant gebracht. We mogen de auto niet uit, gewoon blijven zitten tot je er bent en dan door. De overtocht duurt misschien 5 minuten waarna de ferry leegstroomt in de enige weg die er ligt. Cape tribulation road. We rijden weer over de smalste weggetjes, 2 voortuigen passen precies naast elkaar af. Maar bas begint het rijden leuk te vinden en draait er zijn hand niet voor om. We nemen een lookoutpoint waar we uitzicht hebben over de coral sea en twee kleine inhammen en baaien. Prachtig mooi voorproefje. We rijden verder en na ongeveer 3 kwartier rijden (en slechts 20km op te zijn gescchcoten) zijn we volgens de tomtom op plaats van bestemming. Niets is minder waar want er is hier niets. Er zit een grocery, camping (met verkeerde naam) en een boekingstandje. We rijden 4 keer op en neer maar we zien door de bomen alleen maar regenwoud. Het is zelfs zo erg dat bas een nare drempel mist, die jaimy dan weer wel ziet maar niet op het woord drempele komt. Dus teriwijl jaimy in de bus “bultbultbultbultbultbult” zit te roepen, zit bas haar zorgelijk aan te kijken alsof ze wordt aangevallen door mozzies. De auto wordt letterlijk gelanceerd maar overleeft de klap. we besluiten te vragen waar we heen moeten. Blijkt dat we een kilometer of 2 te ver zijn doorgereden en de afslag hebben gemist. Als we terugrijden blijkt dat niet zo gek want de afslag is onduidelijk aangegeven. Afijn we hebben onze camping gevonden!we gaan inchecken en hopen op het beste, onderweg net voordat we de ferry op waren gegaan hadden we namelijk een mail gekregen dat vanwege regenval de campground niet al te best was en dat ze geen reservering zouden maken op onze creditcard. Bas en jaimy hadden al besloten hoe dan ook hier te gaan kamperen, nu dus hopen dat we er ook fantsoenlijk kunnen staan. We worden geholpen door een hele aardige meid die ons eigenlijk laat kiezen uit zo’n beetje alle stroomplekjes die er zijn. We kiezen er eentje uit, te midden van het water, een soort eiland genaamd plek “L” en gaan tevreden onze 2 nachten afrekenen. Voordat we de camper gaan parkeren rijden we nog even naar ocean rafting, het broederbedrijf van het raftingbedrijf waar we bij de whitsundays mee op pad zijng eweest. Daar vragen we naar de kans op vissen als we mee gaan en zij vertellen ons dat de beste dag in whitsundays nog minder te zien is als op hun slechtste dag. Als we vertellen dat we met 32 knopen wind hebben gevaren hebben ze medelijden. Snel kijken of er een plekje is want ons wordt eindelijk vis gegarandeerd! Alleen is er geen plek. De enige plek die er is, is zaterdagochtend, maar dan moeten we eigenlijk al onderweg zijn naar cairns. Paniek slaat even toe. Het kan niet zijn dat de kans van ons leven hebben om het great barrier reef te bezoeken en die vanwege tijdplanning niet doorgatat. We pakken eve nee momentje met de reispapieren en agenda en concluderen dat we in principe in onze planning een dag over hebben, die hebben we vanwege onze lange reisdagen als soort extraatje voor het einde bewaard. Deze dag gaan we nu opbesteden aan een boottochtje. We besluiten zaterdagochtend mee te gaan en dat betekent dat we een extra hele dag hebben in cape trib. We schijnen ook nog geluk te hebben want er zijn nog maar 2 plekjes beschrikbaar op de boot, alsof het zo moest zijn. Tevreden met ons besluit gaan we naar de camping om de camper neer te zetten en een plan te trekken voor mrogen. We besluiten lekker een pizza te gaan bestellen want die maken ze vers uit de steenoven daar, dus koken hoeven we ook niet. Wel lopen we vanaf de camping nog even het strand op voor prachtige uitzichten. Het is gezellig op het strand, mensen zitten er te eten of hebben een kampvuurtje gemaakt. Het is warm en de wind blijft liggen dus we kunnen de rest van de avond buiten zitten met een biertje en wijntje om zo onze planning voor onze extra dag te maken. We besluiten terug te rijden naar de ferry want daar vlakbij zit een boardwalk en dan kunnen we zo mooi de rest van het eiland bezichtigen.