A famous name

Zondagochtend in alle vroegte liep onze wekker af. Na snel nog de laatste spulletjes pakken en nog een keer de checklist doornemen, was het dan zo ver. Eindelijk het echte begin van onze vakantie! Onze (schoon)ouders stonden en uur later op de stoep om ons en de koffers naar Brussel te brengen. We hadden via internet al ingecheckt dus hoefden eigenlijk alleen maar even de bagage te droppen. We hebben daarom nog gezellig samen een koffie gedronken (Starbucks als voorproefje) en daarna op naar de douane. We hadden eigenlijk verwacht dat Bas nog wat problemen zou krijgen maar hoe was het mogelijk, het alarm ging af bij Jaimy. Na grondig fouilleren blijkt er niets aan de hand te zijn.
Dan ben je door de douane en heb je nog pakweg 2,5 uur tijd te doden. De tax-free winkeltjes worden bezet door Chinezen die van allerlei rommel over Brussel willen kopen dus ook dat heb je zo gezien. Uiteindelijk hebben we maar een bankje opgezocht, natuurlijk in de buurt van het meest irritante kind EVER, geduldig wachtend tot het kind op zou houden met huilen of tot de gate open zou gaan.
Eindelijk mochten we het vliegtuig in. Voor degene die het zich afvroeg: het kind was nog steeds irritant maar werd door opa en oma meegesleept om irritant te zijn in de buurt van andere mensen.
De vlucht zat er op zich snel genoeg op. De 8 uur is voorbij gevlogen, tijd is goed gedood met de nieuwste films en series kijken. Wind mee, de landing op JFK verliep ook erg voorspoedig, onze piloot Billy Brown wilde graag naar huis en nog enkele van deze smoesje waardoor we om 10 over 1 al waren geland en rond half 2 in de rij stonden met onze blue-forms in de hand.
Jaimy mocht als eerst zich melden voor de vingerafdrukken en de irisscan. De eerste vraag: “do you have a green card?” green-card? Pff.. papieren verkeerd ingevuld. Met een verveeld zuchtje en een rol van de ogen van meneer de douaneambtenaar werd er druk gestreept en gestempeld en moest er wat aangepast worden. Mooi.. Dat betekende dat Bas ook zijn papieren verkeerd had ingevuld. Geduldig stond Jaimy te wachten terwijl Bas iets wat zenuwachtig stond te treuzelen bij de beste douaneambtenaar. Bas kreeg geen vraag of hij een green card had.. Hij kreeg alleen de opmerking “hmm.. that’s a famous last name.. Quess you’re not to happy with that?”. Vandaar de blos op zijn wangen. Gelukkig gaf het dus niet al teveel problemen, wel typisch dat de eerste de beste persoon op Amerikaans grondgebied de opmerking maakt. Prima keuze om alle hotels op Jaimy’s naam te boeken. Onze koffers lagen als eerste op de band waardoor we rond de klok van 2 alweer buiten stonden. ATM machine wilde onze pasjes eigenlijk niet, maar onder dwang en de aanhouder wint, toch wat geld kunnen pinnen en besloten om een taxi te nemen, lekker luxe en lui zitten, geen zin om de Amtrax te zoeken! We staan nog geen 2 seconden buiten in de achterlijke hitte, de geur van het asfalt all over, en er komt een oververhitte Italiaanse pizzabakker aangelopen die ons een taxirit aanbood naar de stad. De taxirij waar we instonden was ongeveer 100 personen lang, dus Jaimy had al snel zoiets van: koffer meeslepen en gaan, Bas stond nog wat twijfelachtig te kijken. Maar gelukkig bij de auto aangekomen bleek de beste man zijn eigen bedrijfje te hebben (inclusief vergunningen etc) en met een dikke Lincoln onder zijn kont. We hebben ons maar opgeofferd… Uiterst aardige taxichauffeur van wie ik zijn voornaam niet uit zou kunnen spreken. Maar hij vond Jimmy en Sebestieen wel interessant. “Welcome to the Jungle, you’ll love it here!”
Tijdens de rit over vanalles en nog wat zitten buurten. Onze beste man was duidelijk trots op zijn Italiaanse roots, werd onderdrukt door zijn vrouw, vond dat wij zo’n mooi koppel waren dat we maar snel moesten trouwen hier in de States, en kon hartelijk lachen toen Jimmy zei dat we dat zeker niet gingen doen omdat haar moeder dat nooit goed zou vinden (niet vanwege Sebestieen maar die wil er gewoon bij zijn) en zou het nooit vergeven als we haar op deze manier zouden verrassen!
Nadat Sebestieen heeft moeten beloven onderhand na zo’n lange tijd eens een ring te kopen voor Jimmy, en Jimmy pas terug mag naar “the Jungle” komen als ze links en rechts een kind (van zichzelf en van Sebestieen) aan de hand heeft, zijn we snel de rij ingegaan om in te checken bij het hotel. En die rij was lang. We hadden nog 2 keer op en neer door de spits naar JFK gekunnen maar goed. Binnen was airco en dat was wel aangenaam.
Na het inchecken zijn we eerst naar de kamer gegaan. Ons hotel heeft geprobeerd alles zo autentiek mogelijk te maken.. Nu ben ik van mening dat je authentiek hebt en gewoon oude poepzooi. De deuren van de kamers zijn allemaal “Historical renovated original valet doors” met een gloednieuw plaatje erop. De liften zijn nog uit het jaar stillekes (ja er zit zelfs zo’n oud krakkemikkig slot op) en zo ook het sanitair en de inrichting. De airco daarentegen past niet helemaal bij de inrichting. Ik vermoed dat deze rond 1950 is gemaakt:S veel te nieuw dus! We zouden ook geen Hollanders zijn als we niet iets te klagen hebben he.. Dus dan nu het enorme pluspunt:
Het uitzicht is fantastisch, we kijken vanuit ons bed recht op het Empire State Building. En dan niet alleen het puntje, nee vanaf de 12de verdieping helemaal tot op de 102de!
Nadat we ons geïnstalleerd hebben wilden we toch nog even een stukje gaan wandelen. En laten we weer net met onze neus in de boter vallen, het is Braziliane day! Voor de kijkers thuis: echte Braziliaanse dames met doorschijnende geel met groen (veelal gestreepte) veel te korte jurkjes/rokjes of gewoon haarbanden op strategische plaatsen en iedereen is buiten aan het BBQ-en. Net een grote braderie (ja wij komen uit een durp) alleen dan verspreid tussen 5th en 7th en ter hoogte van 35th tm 48th. Een en al gezelligheid dus.
Meteen even langs Macy’s gewandeld die grote labourday sale hebben en besloten dat we daar toch maar een dag aan gaan opofferen om te shoppen (hoezee), en natuurlijk even langs Times Square. En als je daar dan toch bent meteen even de McDrek binnengewandeld.. En driemaal hoezee! De Angus Mushroom en Swiss bestaat nog steeds!
We zijn nog even langs het Rockefeller gelopen en nog de ogen uitgekeken naar de dansende Brazilianen en daarna rustig aan teruggewandeld naar ons hotel.
New York heeft nu al(weer) indruk gemaakt op ons. Tijd om te gaan slapen en met de lamp uit nog even te kijken naar het Rood-Wit-Blauw verlichte Empire State Building.. Wat hebben we het slecht!