Wakeup call

Onze ochtend begon met een rinkelende telefoon om half 7. We schrokken ons werkelijk het apelazerus omdat het een geluid was wat we niet thuis konden brengen. Nadat we in het donker eindelijk de telefoon hadden gevonden, aan het hoofd krabbend want we hadden toch niet om een wake-up call gevraagd bij de receptie, nam bas i nzijn beste engels op. Tot onze grote verrassing bleek het di mama te zijn! Nadat we maandag zijn geland in Darwin hebben we niets meer kunnen laten weten van onszelf. Onze telefoons hebben geen bereik namelijk. Woensdagmiddag hebben we beiden een smsje binnen gekregen maar hierop konden we niet meer reageren omdat we geen bereik meer hadden. Naar aanleiding daarvan hebben de moeders zich ongerust gemaakt en zijn ze naar het hotel gaan bellen. Na even met het thuisfront te hebben gesproken zijn we dan toch maar op gestaan om te gaan ontbijten. Na het ontbijt de koffers bij elkaar rapen want de reis gaat verder naar Katherine. We zijn uit gaan checken en daar vroeg de receptioniste of we ondertussen onze moeders hadden geproken want die hadden al een mailtje gestuurd en gebeld. “ you’ll always be your mothers baby’s” . dat blijkt want toen we eenmaal wat hoger in het park waren kwamen er ook gemiste oproepen binnen.
De reis vervolgt zich eigenlijk exact dezelfde route als die we gisteren naar Yellow water hebben gereden. Opvallend is dat het landschap maar een beetje veranderd. De aarde wordt langzaam roder en het lijkt erop dat er wat rotsen zijn gaan rollen. Hoe verder we het binnenland in trekken hoe meer chicanes we tegen komen, tot Bas zijn blijdschap. De tomtom wijst vooruit en geeft aan dat we er toch echt bijna moeten zijn. We snappen er niets van want we zitten nog steeds in de mdidle of nowhere. Wonder boven wonder rijden we ineens een stad binnen. Niet echt heel fancy maar er staan huizen en er zijn winkels. Blijkt dat we in Katherine zijn. We slapen in Knots Crossing, vlakbij Katherine maar zijn blij dat we eindelijk de bewoonde wereld zien. Want naast vogels en wallabees hebben we nog weinig mensen gezien. Het is een lange rechte weg en voordat we het weten staan we bij het hotel, of moet ik zeggen bij het camping terrein. Want naast motel en campground zijn er ook cabins. En daarin slapen wij. Een superschattige eigen cabin met tot Jaimy’s blijdschap een buitentoilet/douche! De cabin is voorzien van alle luxe en het is dat we hem niet achter de auto kunnen hangen want hij is verder perfect. Zelfs airco. We besluiten meteen dat we vandaag niets boeiends meer gaan doen en gewoon gaan genieten van het camperen, wat zwemmen en even wat boodschappen doen. Dat laatste zijn we meteen gaan doen. De auto in terug naar Katherine waar we al snel een Woolworth vinden. Snel water inslaan, brood en beleg en voor bas op zoek naar bier. En dat lijkt een onmogelijke opgave. Er staat aangegeven dat er BWS (beer wine spirits) wrodt verkocht maar het lijkt wel te zijn gesloten. Dan maar even rondrijden in het dorp. We zien een Liquor store en besluiten daar te stoppen. Maar ook hier zit een groot metalen hek in de weg. De cassiere legt ons uit dat het bij wet verboden is om voor 14.00u alcohol te verkopen. Helemaal verbaasd zijn we blij dat het 13.55u is en we alleen maar even een rondje door de winkel hoeven te lopen. Om klokslag 14.00u gaat het metalen hek van zijn plek en nog voordat we naar binnen kunnen lopen is een aboriginal vrouw ons voor. Samen met een politieagent. De politieagent stalt zijn rommeltjes uit en komt naar ons toe om te vragen wat we willen kopen. Beiden al zoekend naar de paspoorten blijkt de beste man alleen maar te willen weten waar we de biertjes op willen drinken. Uhm wat dacht je van in ons hotel en als er over is morgen in ons volgende hotel. Nou dat was prima! Fijne dag nog.. Dus.. er wordt gesproken over een alcoholprobleem hier in het noorden van Australie maar wij dachten dat het wat aboriginals waren die voor overlast zorgden in parken. Schijnt toch dat het probleem wat groter is dan gedacht. Maar gelukkig 6 biertje rijker (en 20 dollar armer) zijn we terug gegaan naar onze cabin om van de middag te genieten bij het zwembad. En zo gezegd zo gedaan. We hebben wat ouders gerust kunnen stellen met een berichtje en lekker wat geluierd aan het zwembad.
Voor morgen hebben we besloten een sunrise boottocht te maken bij Katherines Gorge. Begint om 7u dus we dachten net op tijd te zijn voor het ontbijt om 6u. Toen we eenmaal in het restaurant kwamen bleek echter dat het ontbijt pas om 6.30u zou starten. Bas niet te flauw in de onderhandeling om te kijken of we ons geld terug konden krijgen voor het ontbijt (want daarvan kun je in nederland met zijn tweetjes uit eten en naar de film) of een ontbijt-to-go. Dat laatste is het geworden. Nu nog hopen dat dit ook om 6u voor ons klaar staat!