Jumping Croc

En met slechts tweemaal wakker worden, niet eens van de dronken jeugd, was onze nacht best geslaagd. We hebben een dikke 11uur slaap gepakt en stonden fris en fruitig op. Nadat we tegen alle verwachtingen in met warm water hadden gedouched hebben we uitgecheckt en onze koffers in het kofferhok gezet. Want eerst moest er ontbeten worden. Gisteren hadden we namelijk een Subway gespot niet ver van de autoverhuur en het hotel. We zijn via het autoverhuurbedrijf gelopen en zij hadden de auto al klaar staan. Perfect dus. Na het eten terug koffers halen en vervolgens naar Hertz voor de auto. Daar aangekomen hielp Luke ons. Luke vroeg ons of we goede chauffeurs zijn, waarop Jaimy antwoordde “ I like to think i am, but i’m a woman”. Hier zag Luke de lol wel van in en begon samen met Bas grapjes te maken over vrouwen en rijden. Toevallig dat de vorige klant belde (ook een vrouw) dat haar auto niet startte en ze op de parkeerplaats stond. Al zuchtend hing Luke op mompelend dat het eigenlijk niet kon omdat het een nieuwe auto was maar goed. Het gaf hem een excuus om met ons mee te lopen naar de auto, een waar hij trots op was omdat hij gloednieuw was. We hebben moeten beloven als we hem volgende week inleveren dat hij nog ongeschonden zou zijn, anders had hij een reden om ons op te zoeken in nederland. We zijn richting de auto gelopen en daar stond een dame in een jurkje met hakken al te zwaaien dat haar auto niet startte. Heel sportief demonstreerde ze wat ze deed en dat de auto niet wilde starten, natuurlijk startte de auto tijdens de demonstratie meteen waardoor wij al lachend wegliepen, Luke met een uitgestreken gezicht bleef kijken en de vrouw licht geirriteerd reageerde. Luke kwam nog even bij ons checken en duwde ons een tomtom in de handen. Hij wilde niet dat we zouden verdwalen in Kakadu.
Na 8 keer rechts en links te hebben gekeken zijn we de parkeergarage uitgereden met dubbele tomtom aan. Goed kijken, korte bocht of grote bocht, eerst de ruitenwissers aan, dan pas de richtingaanwijzer. Maar Bas zou Bas niet zijn als hij dit niet na 500 meter door had. We zijn Darwin uitgereden en al binnen enkele minuten zaten we in niemandsland. Rode aarde, bomen en snelweg. De snelweg die we nu rijden, Arnhem Highway loopt door (jawel) Arnhemland. Het zal ons brengen naar Kakadu, onze eerst volgende bestemming, maar later ook naar katherine. Onderweg staat op het programma om de jumping crocodiles een bezoekje te brengen, tip van Henk die vooraf samen met ons de reis heeft doorgenomen. Na heel wat kilometers weinig anders tegen komen dan wat road trains en road kill dan eindelijk het bord met de jumping crocs. We hebben de afslag genomen en zijn eerst gaan kijken bij een visitorscentre waar we uitkijk hadden over de wetlands. Schijnt hier jaren geleden het idee te zijn geweest om rijst te planten in de natte velden. Dit is echter mislukt. Maakt de dieren die er zitten niet minder interessant. Welgeteld 8 soorten vogels die we nog nooit eerder hadden gezien. In het visitorcentre stonden ook de 82 verschillende soorten muggen die Australië kent aangegeven. Na deze verbazing volgde de eerste echte overwinning voor Jaimy om naar het toilet te gaan met “kleine” spinnen in de hoek (die mogelijk dood zouden zijn aangezien ze met pootjes opgekruld lagen). Uitzicht van het visitorscentre over de wetland was fantastisch. We konden niet wachten om zelf ook die kant uit te rijden.
Over een rode weg bezaaid met gevaarlijk scherpe stenen kwamen we bij een klein hutje met terras waar dan de jumping crocs te vinden moesten zijn. Binnen stonden wat terrariums met slangen maar veel water was er nog niet te zien. Na dan toch het kaartje te hebben gekocht kwam een dame de slang uit het terrarium halen zodat degene die wilden hem aan konden raken. Dit wilden Bas en Jaimy niet en als of de slang het heeft geweten wist hij wel bij het voorbij lopen zijn tong uit te steken. Nadat vooral wat kinderen enthousiast de slang geaaid hadden, was het dan echt zover en met een man of 20 meosten we in een rij gaan staan. We werden over een drijvende stijger richting de boot gebracht die op een enorme rivier bleek te drijven. Er was dus toch water hier;) De boot had een boven en beneden verdieping en Uiteraard zijn we op de bovenste verdieping gaan staan in afwachting van Jessy die de crocs zou laten springen. Al toen we op de boot stonden zagen we een croc rondrdrijven, goede hoop dus! En inderdaad, nog geen 20 meter verderop dreef een mannetje, bijnaam Grover, die wel zin had in een hapje. De dames die de boottocht en het eten verzorgden hadden Grover vandaag al getroffen dus op zoek naar een andere croc die ook honger had. Zodra er een croc gespot werd, haakte Jessy 3 stukken vlees (zag eruit als rib ) aan een lange bamboestok en tikte daarmee het water aan. De croc word nieuwsgierig en komt kijken tot hij denkt dat hij het vlees kan pakken, doet dan zijn kop naar boven en duwt zijn staart naar beneden. De ene croc is te lui om dat de doen maar de andere kwam tot zijn staart het water uit. Spectaculair uitzicht en ook een beetjes spannend. Nadat de crocs hadden gesprongen, werd ook via de andere kant gevoerd. De dames hielden goed bij welke cros al gegeten had om zo hun natuurilijke leefomgeving niet te veel aan te tasten. Nadat het grote vlees op was kwam ook nog wat klein vlees voor de vogels. Deze werden al vliegend gevoerd. Jessy gooide dan het vlees in de lucht en de eerste vogel die erbij kon heeft geluk. Een bijzonder tafereel!
Na een dik uur op de rivier werd het tijd aan land te gaan, wat nog even spannend was omdat er een croc zat bij het aanmeerstijgertje, hebben we onze reis vervolgt naar Kakadu. Onderweg hebben we (levende en dode) wallabees gezien, (levende en dode) vogels en termietenheuvels nog groter dan bas. Ongelooflijk indrukwekkend, en dan ook nog aan del inkerkant van de weg moeten rijden. Bij een toevallige stop om de entreepas voor kakadu te kopen kwamen we erachter dat hier ook ons hotel zit. En achter de palmbomen verrees een waar paradijs. Een mooi aangelegd park met lage bungalows en een zwembad in het midden. We hebben een eigen bungalow met een stinkende badkamer omdat ze leven van water uit een bore. Maar dat mag de pret niet drukken. Omdat we beiden moe zijn hebben we besloten lekker te eten bij het resort en op tijd ons bed in te duiken zodat we morgen de hele dag kunnen wijden aan een bezoek aan Kakadu national park. Dat lekker eten is gelukt, alhoewel het wel erg prijzig is, maar daar waren we op voorbereid.