Ziplinin'

Na een hele goede nachtrust op een donkere camping hebben we beiden wat moeite met opstaan. We slapen daarom uit!tot kwart over 8. Terwijl jaimy gaat douchen en bas nog meer uitslaapt waarna bas gaat douchen en jaimy het onbijt verzorgt, zit er weinig tempo in. Het weer is heerlijk en werkt goed mee, belooft een mooie dag te worden. Jaimy zit tijdens het eten met de kaart van het eiland en ziet een reclame van ziplinen door het regenwoud. Helemaal niets voor jaimy maar het ziet er wel echt heel gaaf uit. Bas ziet het niet zo heel erg zitten maar het verhuurbedrijf zit dichtbij, dus ze kunnen altijd vragen of er nog plek is. Na de afwas is dat dus wat ze gaan doen, in plaats van helemaal terug naar het begin van het eiland, eerst 250 meter verder in noordelijke richting om het na te vragen, en wat blijkt, er is nog ruimte om 2.30u. nou dan boek ons maar in! Nadat we wederom een waver hebben moeten tekenen, dat als we het leven laten we dat vrijwillig hebben gedaan, gaan we opgetogen de auto in om dan eindelijk naar de boardwalks te gaan. Het duurt ongeveer 3 kwartier weer om daar te komen door allerlei stijle bergweggetjes maar dat vind bas leuk. Auto geparkeerd en aangekomen bij de boardwalks blijken de kosten 32 dollar per persoon. Belachelijk en ja alles wat je hier wil doen is duur, zelfs een pondje oversteken of lunchen. Maar dit keer voelt het als een soort van oplichterij. Er zijn namelijk meerdere boardwalks op het eiland gratis en voor deze betaal je echt de hoofdprijs. We besluiten daarom een strandje op te zoeken en daar zelf te gaan wandelen. We rijden verder over de bergweggetjes tot jaimy weer begint te roepen “cassowarycassowarycassowary”. Ja dat bordje had bas ook wel gezien. Tot hij een kop uit de rand van de rimboe ziet steken. Vol in de ankers, koffer door het gangpad maar noodstop gelukt. De gigantische cassowary staat in de rand van de jungle, met een pootje al op het asvalt te twijfelen of hij wil oversteken of niet. Toch maar niet. Wij opgelucht en rustig weer verder.
We zoeken een strandje uit, parkeren de auto en worden onderweg gewaarschuwd voor crocs. Maar als we door de rimboe het strand op stappen, voelen we ons toch wel op een waar paradijs. Een palmboompje met een stuk drijfhout eronder zorgt voor het mooiste uitzicht ooit. We genieten van een strandwandeling en zoeken een plekje om te gaan lunchen. Helaas worden we daar lastig gevallen door nederlandsers met honger die dat luidruchtig kenbaar maken. We wandelen daaro mover het strand terug richting de auto zodat we naar de boardwalk kunnen. De boardwalk is niet ver van het pickuppoint voor het ziplinen dus dat komt goed uit. Na nog eens 20 minuten in de auto komen we bij de boardwalk aan. We beginnen onze wandeling door het regenwoud alleen na 10 minuten houdt het op. Er staat een groot hek, afgezet wegens instortingsgevaar. Beetje jammer maar we wandelen bij gebrek aan beter de zelfde kant op terug en zijn daarmee prima op tijd voor het zoplinen. Daar aangekomen staat namelijk het busje wat ons weg zal brengen al klaar. We stappen in en samen met 12 anderen worden we de berg op gereden. Hier worden we allemaal in een tuigje gehesen en krijgen we een helm op. Op de helm staan namen en bas is “little miss sunshine” en jaimy is “mclovin”. Als we alle 12 onze spullen aan en op hebben moeten we een klein paadje volgen door het regenwoud met een miniklim waar we uitkomen bij een hamsterwiel. Het hamsterwiel drijft het eerste stuk van de zipline aan, dus als 2 mensen in het hamsterwiel lopen begint de zipline met daaraan twee ankers te bewegen en trekt zo twee mensen naar boven. Als eerste gaat een van de begeleiders naar boven en vervolgens de twee ouders van een nieuw zeelands gezin gevolgd door hun kroost. Daarna gaan de oudjes, jawel een man van 81 jaar oud, en dan mogen wij!eerst lopen in het wiel, je wordt er al duizelig van en het is nog best pittig. We worden geholpen door een vana de zipline dudes en al snel zijn onze oudjes boven. Dan mogen wij. Het platform op, lopen tot we geen grond meer voelen en dan zitten in het tuigje en omhoog gehesen worden. Dat voelt niet heel fijn want de zipline zit vastbij je heupen die daar door samen geperst wordt. Afijn, het zijn maar een paar meter en dan staan we op het eerst plattform. En vanaf hier is het alleen nog maar naar beneden. We zien de groep voor ons weer doen hoe het moet en dan mogen we zelf weer. We gaan in paren naar beneden, dus bas voorop en terwijl hij al in het tuigje hangt en boven de afgrond zit moet jaimy daar nog achter gehangen worden. Maar zodra ze in het tuigje hangt worden we losgelaten en daar gaan we. Door de rimboe met meters diepte onder ons zippen we naar het volgende platform, met uiteraard een enorme lach op het gezicht. Zo we hebben de smaak te pakken. Op naar de volgende. Weer het zelfde riedeltje. Bas eerst zitten, dan jaimy en dan gaan! Enige nadeel, de landing was iets minder mooi. Bas wilde zijn voet op het platformpje zetten maar doordat jaimy nog te hard erachteraan zwiepte draaide hij en sloeg met zijn voet tegen het platform waardoor zijn schoen uit viel. Daar stonden we dan op het tweede platform met nog maar 3 schoenen. De zipliners moesten heel hard lachen want het is pas 1 keer eerder voorgekomen dat iemand zijn schoen verloor, een man uit india die blijkbaar kei droog zei “ o no, my shoeeeeeeeeeeeee” . dus terwijl dat grapje werd verteld stond bas te balen dat hij waarschijnlijk zijn schoen niet meer terug zou zien, en jaimy met de slappe lach van de zenuwen. Terwijl de rest verder ziplinde werd onder het platform door een collega naar de schoenen gezocht. Handig zwarte schoenen in een zwart met groene jungle. Maar het is ongelooflijk maar waar, hij werd gevonden. Bas blij. Hij moest wel nog even een platform of 2 wachten voor hij herenigd woerd met de schoen. Geen probleem. Het volgende platform is zo genomen en die daarna daar zit een stop ni in het midden omdat dit het hoogste punt is maar ook omdat het een prachtig uitzicht geeft op een waterval. Daar hangen we dan, met maar 3 schoenen aan te genieten in de rimboe. Het volgende platform worden de koppels uit elkaar gehaald en mag je in je eentje naar beneden, dat zorgt ervoor dat je wat sneller gaat. Super gaaf natuurlijk, dus terwijl we weer staan te wachten om aangekoppeld te worden maken we ons op voor een snelle rit. Op de billen van het platform af en vrije val! De zipliners vertellen dat zij deze vaak op zijn kop doen maar dat we ons geen zorgen hoeven te maken, want dat mogen wij vanaf het volgende platform ook gaan doen. Leuk vooruitzicht. Eenmaal aangekomen op het platform wordt bas herenigd met zijn schoen en kan hij met twee warme voeten verder. Dit is het stukje waar we op de kop mogen hangen. De 81 jarige man voro ons doet het ook, met handen los, dus dan kunnen we niet uitblijven. Bas gaat meteen op de kop hangen en is weg. Jaimy twijfelt en doet een soort van half op de kop charmante benen omhoog hangende val. Zwaartekracht is een bad motherfucker mensen. Gelukkig zijn er fotos gemaakt en ja die hebben we nog gekocht ook. Dus voor de mensen die zich er geen voorstelling bij kunnen maken, de fotos volgen. Wat een adrenaline kick en we zijn nog niet klaar. Het laatste stuk, de meest stijle afdaling is een soort wedstrijdje. Nu moeten we ook echt gaan hangen en ons vasthouden terwijl we naar beneden razen. Zo gezegd zo gedaan, en de winnaar is jaimy. Hoewel Bas er de zipliners van verdenkt dat jaimy eerder werd losgelaten, denk jaimy dat het nog steeds onze bad motherfucker zwaartekracht is. Beneden aangekomen zit er nog een enorme hagedis te kijken hoe we landen. Prachtig beestje dat ook nog vrij nieuwsgierig blijkt en blijft zitten. De laatste klim omhoog terug naar de auto duurt nogn geen minuut en daar worden we uit onze tuigjes gehesen. Na nog een foto met de hele groep en de schoen van bas gaan we terug naar cape trib.
Helemaal nagenietend gaan we met een wijntje en biertje weer op het strand te zitten en maken nog een praatje met een paar nederlanders. Als het dan echt donker begint te worden besluiten we te gaan eten en een bbq te zoeken voor de knoflookschrimpies. En knoflook it is. Mensen god wat stinkt het zeg, geen mozzies en vampieren voor ons vanavond! Dan komt ook langzaam het besef dat we onze een na laatste nacht de camper in gaan. Morgen hebben we gelukkig nog een waanzinnige gave planning dus de wekker staat weer vroeg!