Fraser Island

Na een redelijke nacht (het blifjt toch camperen) staan we om 7u op om een schaal muesli naar binnen te werken en onze spullen te pakken zodat we op tijd zijn voor de tour. We worden opgehaald en stappen in een bus waarin wel 50 toeristen zitten. Lekker massaal dus. Deze bus brengt ons naar de ferry die ons vervolgens naar fraser zal brengen. We hebben kaartjes gekregen want het schijnt wel dat we opgedeeld worden in groepen. De ferry, vol toeristen en wat autootjes, doet er ongeveer 40 minuten over om aan te meren op fraiser island. Endaar staat john op ons te wachten. Hij heeft een grote 4wd bus bij zich waar een 15 a 20 man in kunnen. We kunnen voorin een plekje bemachtigen en john geeft uitleg over wat we de dag gaan doen. Voordat we het weten vertrekken we over het meest hobbelige zandpad ooit richting het strand. Het eiland is zo’n 120lm lang en is het grootste zand eiland ter wereld. We steken het eiland over om lans de oostkust de 75mile beach te rijden. We razen met zo’n 80 km per uur over het zand op weg naar de coloured sands, een rotsformatie met zo’n 72 verschillende kleuren rots (geteld door experts, want wij konden het niet echt zien). Onderweg stoppen we omdat het strand ineens in een vliegveld is veranderd. Voor de mensen die willen, kunnen in een mini vliegtuig (tegen betaling) een kwartiertje meevliegen en het eiland van boven zien. Een 7tal mensen willen dit dus terwijl zij afslaan rijden wij mooi verder. We stappen uity bij de coloured sands en maken uiteraard wat fotos. Maar dan, terwijlwe staan te wachten en over zee uitkijken ziet Jaimy water omhoog spuiten. Raar want er zijn geen rotsen. Bas gaat mee kijken wat blijkt!!!! Het zijn Humpback Whales! De enorme beesten migreren ieder jaar van antartica naar de warmere wateren van australie, en terug, om te paren en jongen te krijgen. Vervolgens maken ze vaak een stop over in Hervey bay. De eerste bultruggen worden gesport in juli, de laatste vertrekken in november. En wij zitten dus in het hoogseizoen. We hadden al begrepen dat er veel tours de zee op zouden gaan. Maar met de zeebenen van bas en jaimy is het niet zo’n heel goed idee een heel dag lang op zee te gaan zitten. Dit amakte het dus perfect. Ze kwamen gewoon voorbij zwemmen. Niet iedereen had ze gezien maar gelukkig niet veel later lieten ze zichzelf nog even zien terwijl ze hun vinnen strekten. Prachtige gewaarwording.
Toen de groep compleet was zijn we verder gereden naar het scheepswrak wat er al sinds 1935 ligt. Half aangespoeld en verroest maar zorgt wel voor prachtige fotos. Onze laatste stop deze ochtend was eli creek. Een klein kniediep riviertje ddat je via een boardwalk kunt bereiken en waarin je naar beneden kan drijven. Het water was zo koud dat erin drijven een beetje overdreven leek, dus daaro mzijn we naar beneden gewaad. Prima opfrisser en niet een heel nat pak. Nadat we heihr nog een half uur hadden gezeten zijn we naar het enige resort op het eiland gegaan om te luchen. De reis zou hierna meer het regenwoud vna het eiland in trekken. In de kern is namelijk een klein regenwoud waar we ook nog een klein stukje hebben kunnen wandelen. Niet te ver want heir zitten zo’n 7 van de 8 meest dodelijkste spinnen ter wereld en we gingen even kijken hoe zij hun moordkuil gemaakt hadden. Jaimy bedankte al vriendelijk en is er vrolijk langsgestapt terwijl bas heel dapper fotos is gaan maken. Uiteraard kon hij het ook niet laten om jaimy nog even voor de gek te houden en te doen alsof een grassprietje een beest was. Gelukkig kon de rest van de groepwel om bas zijn grpaje lachen. Na d ekleine hike zijn we via een nog hobberliger zandpad naar lake mckenzie gegaan. Iets met ph waarden en andere blabla waardoor het water vele kleuren blauw heeft en ijskoud is. Tijd voor een duik dus! Het zonnetje schijnt goed dus het koude water is welkom. We hebben een dik uur om op het strandje te zitten en over het meer te staren wat absoluut prachtig is.
En dan voor onze laatste rit met de 4wd gaan we terug naar de ferry. Soms daalt de weg met 20%, wat toch wel voor de nodige mooie weggetjes zorgt. Aangekomen bij de ferry kunnen we genieten van een zonsondergang, wat wederom een onbetaalbaar uitzicht geeft. Terwijl bas nog een koffie en een cola gaat scoren blijkt de koffiedame Mel oorspronkelijk uit amsterdam te komstiekem tochc best veel nederlanders heir. Na wederom 40 minuten komen we aan op het vaste land en brengt dezelfde chauffeur als vanmorgen ons naar onze camper. Onze camper staat nog op dezelfde plaats en we belsuiten omdat we nog geen stroom hebben om onszelf te trakteren op een goede maaltijd. Joseph wandelt weer rond en is mensen aan het helpen en ziet ons de plak verlaten. Hij wijst ons een leuk restaurantje aan de waterkant waar we ook besluiten te gaan eten. Met volle buik terug naar de camper en weer op tijd slapen. Morgen is het vroeg dag en we moeten de komende dagen flink wat kilometers gaan maken aangezien de dingen die we willen doen zich wat meer rondop cairns bevinden. Is ook niet erg, want een dag fraser island, frisse zeewind en alle nieuwe ervaringen en herinneringen zorgen er wel voor dat we moe zijn!