Who the *&^% is Alice?

Vandaag werden we voor de laatste keer wakker aan Lake Bennett. We hoeven pas om 13u de auto in te leveren dus tijd genoeg. Uitslapen, langzaam aan en eerst ontbijten. Wederom vol enthousiasme werden we ontvangen door de serveerster die al meteen koffie voor ons in wilde schenken en vond dat we het ontbijt aan het meer moesten eten. En waarom ook niet. Het uitzicht is bijna net zo mooi als bij zonsondergang en daarbij probeerden twee mensen die eigenlijk nooit samen in een cano moeten stappen, dat wel te doen. Heerlijk leedvermaak. We zijn nog lekker lang blijven zitten waarna we toch echt de spullen moesten gaan pakken om uit te checken. En zo gezegd zo gedaan. Aangekomen bij onze kamer bleken de buren opstartproblemen te hebben, een lege accu. Dus na hen een jump te hebben gegeven zijn we gaan uitchecken. Terug richting de highway voor onze laatste rit richting Darwin. Toen we eenmaal in de richting van Darwin kwmen zijn we weer gestopt bij een woolworth voor wat koekjes en we zijn gaan tanken. Toen zijn we nog even naar het centrum gegaan om een petje te scoren voor bas. Op zondag is het gratis parkeren, want er is geen winkel open. Gelukkig kunnen toeristen altijd wel ergens terecht.
We zijn terug op zoek gegaan naar waar we de auto in moesten leveren. We hebben de tomtom gevolgd maar stom genoeg hadden we die niet helemaal goed ingesteld. Na zeker een km of 20 om te hebben gereden zijn we gewoon de borden gaan volgen. En wat bleek. De hertz afleverplaats was zo’n beetje de eerste parkeerplek naast het vliegveld waar een gast in een bus zit te wachten tot er mensen een auto komen halen of brengen. Auto ingeleverd, 300x gecheckt of we wel echt alles hadden en op naar de incheckbalie. Die was verbazend kort omdat iedereen al had ingecheckt dus voordat we het wisten zaten we in de vertrekhal te wachten op het vliegtuig. Na even wat te hebben gegeten en een koffie te hebben gedronken (die meer naar melk smaakt dan naar koffie) begon het boarden 10 minuten eerder en was er nagenoeg meteen een final call. Met een klein vliegtuig wat niet helemaal vol zat vlogen we naar Alice Springs. De grond onder ons werd steeds roder en roder en na een 2 uur landden we in de middle of nowhere. Het eerste wat we zagen was een hangar van de flying docters. Het vliegveld is zo klein dat we gewoon naar de aankomsthal mochten wandelen. De koffers waren er binnen een paar minuten en even zo snel stonden we bij de shuttle die ons naar ons hotel bracht. Daar aangekomen bleek dat we nog 2 uur hadden om onze koffer te verruilen voor rugzak want we mogen onze koffers hier achter laten gedurende de tijd dat we met de tour naar het red centre gaan. Zo gezegd zo gedaan, spullen bij elkaar gezocht, benodigdheden opgeladen en koffers op laten sluiten. Met allebei een kleine 5 kilo in de rugzak zijn we klaar voor ons avontuur! Het hotel is hier goed beveiligd en om 8u gaan de hekken dicht. Eten in een restaurant moet buiten het hek en de eerste mogelijkheid is bij het Hilton. "Heel vervelend", maar niets aan te doen. We hebben daar lekker gedineerd en zijn teruggewandeld naar het hotel. Nu onszelf opmaken voor een hele korte nacht want om 4.30 worden we opgehaald.