Sulawesi

En de ochtend begon weer heerlijk vroeg, om kwart voor 6 liep de wekker af. Na allemaal wederom een mindere nacht te hebben gehad zaten we tijdig aan het ontbijt. Door een van de hotelmedewerkers werden we na het ontbijt naar het vliegveld gebracht. Daar troffen we een chaos van mensen, koffers, kinderen, verkopers, hectiek , geuren en kleuren. Het parkeren ging al niet vlekkeloos maar voordat we het wisten werden we op een stoep geparkeerd met onze koffers. Op naar binnen en op zoek naar Garuda. Vrij vlug vonden we onze check in balie en eigenlijk nog sneller hadden we onze bagage gedropt.
Aangekomen bij de security gooiden we al netjes ons water weg maar dit scheen niet nodig te zijn. We kwamen in een grote hal terecht waar een paar winkeltjes waren en we konden wachten tot ons vliegtuig zou vertrekken. We zouden ongeveer een uur moeten wachten. Maar dat uur werd anderhalf uur. In die anderhalf uur hadden we de 4 winkels die er waren ook wel gezien maar hebben wel een indonesisch kookboek gescoord. Toen we dan eenmaal richting de gate mochten, kwam de indonesicshe mentaliteit naar boven. We mochten gewoon naar het vliegtuig wandelen, over de landingsbaan.bij het instappen stootte bas bijna zijn hoofd. Dit beloofde wat voor de stoelen, maar die vielen heel erg mee, bas had zelfs beenruimte over. Naast ons zaten ook nederlanders, nog groter dan bas en zelfs zij konden zonder probleem zitten. Goed en wel in de lucht kregen we meteen eten, een minirijsttagel met sambalboontjes. De anderhalf uur in de lucht vloog voorbij en voordat we het wisten zagen we de kustlijn van Makassar. Opvallend waren de meerdere bergen en vooral het groen onder ons. Eenmaal geland moesten we helaas nog heel lang wachten op de koffers maar gelukkig stond er wederom een chauffeur voor ons klaar om ons naar ons hotel te brengen. Na ongeveer een uur kwamen we aan in de drukte van makassar. Bij het uitstappen merkten we al dat het anders warm is. We hebben meteen afgesproken dat deze chauffeur ons overmorgen ook weer terug brengt naar het vliegveld. Aangekomen in het fave hotel was er pas 1 kamer klaar. We hebben dus onze koffers gedropt en zijn lekker een kop koffie gaan drinken. In het hotel was het razend druk met kinderen. Je raad het nooit.. verdeeld over 10 hotels in Makassar zitten kinderen omdat ze aan een soort sportevenement mee doen. Kinderen die alle knopjes van de lift induwen en best brutaal zijn. Kinderen die vooral heel erg onder de indruk zijn van ons “blanda’s”.
we besloten om naar de jalan somba odu te gaan, een grote winkelstraat hier in makassar. Onderweg daarnaartoe zijn we even over de boulevard gelopen waar een vrij brutale moslima yvonne en jaimy vastgreep en mee op de foto wilde. We zijn snel doorgelopen naar de winkelstraat waar het gelukkig ook iets koeler was dan op de boulevard. Blijkt daar vooral goud en zilver te koop is in deze winkelstraat. Niet heel erg aangezien elke winkel ook airco had. Dan willen wij best even naar wat blinkende ringen kijken. Nadat we oververit waren zijn we teruggewandeld naar het hotel om even een koude douche te nemen en proberen af te koelen. De tweede kamer was inmiddes klaar en dit was de kamer aan het einde van de gang, waar strak de hele dag de zon op had gestaan. Weinig afkoelen dus. Na een uurtje zijn we teurg de winkelstraat ingelopen en naar de boulevard gegaan om daar nog fotos te maken van de zonsondergang. Nadat de zon in de zee was gezakt zijn we neergeploft bij een restaurantje waar ze traditionele indische gerechten hebben. Wederom een smaaksensatie. Het zat ook erg relax en omdat het begon af te koelen was het nog aangenaam ook. De eigenaar was erg behulpzaam en vond het leuk om blanda’s in zijn restaurantje te hebben. Enige nadeel was wel dat er zeker 4 kleine kindjes hebben staan schooien aan tafel. We hebben ze niets gegeven maar zagen dat ze door alle andere mensen geld toegestopt kregen. Niet echt de manier van een probleem oplossen lijkt me maar goed. Na nog een afsluitende koffie zijn we terug de boulevard op gelopen en daar werden bas en rink belaagd door hordes mensen die op de foto wilden met de blandas. Eerlijk is eerlijk, bas en rink zijn ook bijna 2 koppen groter als de meeste aziaten. Jaimy probeerde een foto te maken van de hectiek maar ook zij moest eraan gelopen, op de foto met dezelfde groep. Daarna mocht ook yvonne nog even op de foto en toen zijn we snel doorgelopen want ineens waren wij de attractie.
Teruggekomen in het hotel bleek het nog geen kinderbedtijd te zijn. Een van de kleine kereltjes probeertje zonder dat het opviel een foto te maken van ons maar die hebben we even stevig toegesproken. Als straf werden alle knopjes van de lift ingedrukt en moesten we langer wachten. Nu horen we nog steeds de kindertjes roepen op de gang maar hopelijk gaan oordoppen ons deze nacht doorhelpen.
Morgen hebben we een chauffeur geregeld die ons richting Bantimurung gaat brengen, verder het landinwaarts waar hele grote vlinders zouden zitten.