Trinidad

Onze ochtend begon weer op het dakterras met een heerlijk zelfgemaakt ontbijt. Lekker een tortilla met vers brood en vers sap. Heerlijk genietend in de nu al hete ochtendzon planden we onze trip richting Trinidad. Na de laatste beleefdheden, afscheid nemen van de eigenaren en de buren, zijn we onze reis vervolgd. Onze reis gaat nu naar Trinidad. De stad van de salsa en muziek op straat. Binnen twee uur rijden waren we dan ook al in Trinidad. We reden de stad in, vol met kinderkopjes en vonden onze casa binnen no time. De casa bestond uit een benedenverdieping met keuken en kamers boven. Ook hier was weer een dakterras aanwezig. We mochten onze auto binnen parkeren en onze koffers werden voor ons naar boven gedragen. Wederom fijn aankomen.
We zijn er meteen op uit getrokken om de stad te verkennen. Eerst zijn we richting de bekende trappen gelopen en hebben daar op een terrasje gezeten. Nadat we wat honger hadden gekregen zijn we niet veel verder verplaatst naar een restaurantje waar Bas de plaatselijke delicatesse heeft gegeten: kreeft. Ook zijn we daar in dat restaurant de ranzigste wc ooit tegen gekomen. Een unisex wc waarvan de deur niet goed op slot kon, waar vliegen zaten en waar zelfs Bas liever niet ging staan. In ieder geval niets om lang bij stil te blijven staan. We zijn lekker de stad doorgesjokt, langs marktjes gewandeld met souvenirs (waar we letterlijk om de oren werden geslagen met sambaballen) en zijn uiteindelijk in “the house of cervesa” geëindigd. Dit was vroeger waarschijnlijk een prachtig gebouw maar nu ontbrak het dak. Hierdoor is het eigenlijk een groot openlucht theather geworden waar ze een bar hebben met, jawel, bier. Ook hier hebben we weer heel wat uurtjes gezeten tot het bier letterlijk op was. Tja, dan moet je overstappen naar mohito’s. Uiteindelijk zijn we een hapje wezen eten en hebben we ‘s avonds van de muziek bij de trappen van het casa de la musica genoten.

Na een slechte nacht werden we relatief vroeg wakker. Ook in Trinidad zitten er geen ramen in de kozijnen maar omdat er overal in de stad kinderkopjes liggen, klinken de hoeven van de paarden alleen maar harder. Het leek wel alsof er de hele nacht een paard onder het raam had staan dansen. Helemaal gebroken zijn we gaan ontbijten bij de eigenaar, wat we de dag vooraf al hadden afgesproken en zijn daarna heel even gaan liggen om bij te komen. Na de middag werden we wakker, we hadden het schijnbaar allebei nodig.
Helemaal fris en fruitig zijn we terug de stad in gegaan. Een echt plan hadden we niet dus het plan was om terrasjes af te gaan. Uiteraard hoorde een bezoekje aan the house of cervesa hier ook bij. De barman herkende ons inmiddels (niet omdat we zoveel omzet verzorgden maar waarschijnlijk omdat we een van de weinige toeristen waren) en bracht ons meteen weer ons favoriete biertje. Ook zei hij dat hij nog wel wat leuke plekjes wist om te eten. Vriendelijk hebben we het aanbod afgeslagen en hebben nog wat biertjes gedronken tot het merk wat we dronken helemaal op was. Toen we Bavaria aangeboden kregen was het tijd om verder te gaan. Nadat we nog verschillende terrasjes hadden aangedaan zijn we toch terug gegaan naar the house of cervesa om het aanbod aan te nemen. We werden door de barman meegenomen naar een prachtig restaurant waar we het hele dakterras tot onze beschikking hadden. Er werden speciaal voor ons kaarsjes aangedaan en we werden behandeld alsof we sterren waren. Met een prachtig uitzicht over Trinidad hebben we heerlijk gegeten. Wat een straf om hier te zijn.

Onze laatste volle dag in Trinidad begint weer met een heerlijk ontbijt van onze eigenaar. De tortillas blijven heerlijk smaken en ondertussen hebben we al besloten dat we thuis ook een grill gaan aanschaffen. Vandaag hebben we besloten om naar Topes de Collantes te gaan, een natuurgebied in de buurt. Al vroeg zijn we in de auto gestapt om de meest enge weg tot nu toe te moeten rijden, het zijn zo veel chicanes dat het niet meer bij te houden is, de weg loopt omhoog en weer omlaag en is (zoals alle wegen) niet onderhouden. Na een hele leuke rit van meer dan een uur komen we aan bij het informatiecentrum. Veel zin om te hiken hebben we niet maar er zou een koffiehuisje in de buurt zijn. En aangezien de bonen hier in Cuba zelf worden gekweekt, moet dat toch de moeite zijn.
Bij het huisje aangekomen bestellen we beiden een koffie, eentje met koffielikeur en eentje zonder. De koffielikeur komt alleen iets harder aan dan gepland en Jaimy blijft de rest van de ochtend “gezellig” fluiten. Bij het koffiehuisje zit een klein museum met oude hulpstukken waarmee koffiebonen worden gemalen. Na wat te hebben rondgekeken zijn we met de auto verder de buurt gaan verkennen. Met een grote omweg kwamen we uit bij een soort viskwekerij met daarbij een restaurant. Na een hapje te hebben gegeten betrok de lucht en zijn we terug richting Trinidad gegaan. Daar hebben we onze auto geparkeerd en zijn weer het centrum ingegaan. Helaas zat het weer niet mee en begon het heel hard te regenen. We hebben geschuild bij een restaurantje in een binnenplaatsje met grote parasols. Heel veel valt er niet over te zeggen, behalve dat het bier koud was, de mohito’s heerlijk en de rekening nog steeds niet duur ook al hadden we er de hele dag gezeten. Toen de regen eindelijk weg trok besloten we naar nog een ander terrasje te gaan. Ook hier weer lekker een drankje gedaan om vervolgens toch weer naar the house of cervesa te gaan, hier waren we inmiddels vaste klant geworden. We wilden in de avond nog een keer terug naar de trappen omdat het hier elke avond feest is. De cubanen komen er om te drinken en dansen en wij soepele hollanders kijken graag onder het genot van een dansje hoe ze dat doen.
Onze laatste avond in Trinidad hebben we afgesloten met een etentje, een keer ergens anders dan waar we normaal gingen eten. We kwamen toevallig voorbij een restaurantje gelopen wat er gezellig uit zag. Maar het duurde niet lang of overal op tafel zagen we een “Lonely Planet” liggen. Duidelijk was dat het een restaurant is wat daarin aangeprezen wordt. Er werd live muziek gespeeld en het eten was verrukkelijk. Niet gek dus, die tips.. Best een leuke ervaring. Terwijl we door de donkere straat naar onze casa liepen bleek dat iedereen in die straat dezelfde zender op televisie aan had staan, want onderweg naar huis hebben we een halve film kunnen volgen. Rare gewaarwording en het besef dat we toch echt in een communistisch land zijn waar slechts 1 film wordt uitgezonden op televisie. Morgen een lange rit voor de boeg, ongeveer 7 uur richting Varadero. De laatste dagen aan het strand breken dan alweer aan. Deze reis gaat veel te snel!