Cayo Levisa

Vandaag zijn we extra vroeg opgestaan omdat we de vinales valei gaan verlaten. We gaan naar een klein priveeiland en moeten de boot halen om 10 uur. Het zou ongeveer 1,5 u rijden zijn maar we wisten inmiddels hoe slecht de wegen en de bewegwijzering was dus we besloten op tijd te gaan rijden en wilden om kwart voor 8 weg zijn. Om 7 uur konden we daarom aan het ontbijt schuiven terwijl onze koffers al klaar stonden voor vertrek. Nog even hebben we genoten van de koffie, de tortilla en het verse fruit want wie weet hoe lang het nog zou duren voordat we weeer zo’n heerlijk eten zouden krijgen. We zijn onze avondmaaltijden af gaan rekenen en hebben een flinke fooi gegeven wat resulteerde in dat Louisa ons om de nek viel en Nelson nog maals aanbood om langs te komen als we in de buurt waren, dan kregen we nog een kop koffie.
met een super goed gevoel gingen we op weg naar Caya Levisa. Een eilandje noordelijk van Vinales waar enkel 1 hotel zou liggen. De weg ernaartoe was een kleine uitdaging, vol gaten, liftende mensen en rare voertuigen. Gelukkig stond het redelijk goed aangegeven, ookal reden we door de middle of nowhere, en reden we in 1 keer helemaal goed. Daar aangekomen op het parkeerveldje werd onze auto geinspecteerd en moesten we een CUC betalen. Hier zou de bewaking dan op letten. Op onze reisbescheiden stond dat we zelf de overtocht moesten regelen. Echter werd naar onze reservering gevraagd van het hotel. Dit bleek voldoende te zijn voor de oversteek. Met op de vroege ochtend een wist van 50 CUC (ongeveer 45-50 euro) vonden we dat we welk een kopje koffie hadden verdiend en zijn bij het kleine restaurantje gaan zitten. Onze koffers werden voor ons de boot opgedragen en na een kwartier zagen we andere passagiers terugkomen van het eiland. Het was ondertussen prachtig weer, de zon scheen en er stond nauwelijks wind. Met een uber vakantiegevoel gingen we de ietwat gammele boot op, samen met nog een halve bus vol duitsers die overduidelijk een georganiseerde reis hadden geboekt. De boottocht duurde ongeveer 3 kwartier en was prachtig. We vaarden over de doorzichtige zee en zagen in de verte cruiseschepen en ons eilandje, ons eiland met prachtige witte stranden. Daar aangekomen hebben we ingecheckt maar onze kamer was nog niet klaar. We hebben onze koffers dus weg laten zetten en zijn op het strand gaan liggen, wat absoluut geen straf was. Het zand was zo fijn dat het wel poedersuiker leek. De zee was zo ongeloofflijk blauw dat het wel leek alsof we in een droom terecht waren gekomen. De zee zelf was wel wat fris maar voor wat verkoeling was dat niet heel erg. Toen we weer op onze strandbedden lagen kwamen we erachter dat we toch wel heel snel opdroogden en kozen ervoor ons goed in te smeren en in de schaduw van een palmboom te gaan liggen. Toen we eindelijk geinstaleerd waren realisserde bas zich dat hij recht onder een kokosnoot lag. Handig of niet, we besloten toch nog meer een keer te verhuizen.
Bas werd al snel onrustig van alle ontspanning en is een eindje gaan lopen. Op het eiland was gewoon echt helemaal niets. Er was een strans, een hotel, paradijs op aarde, maar verder bebossing en soort van mangroves. Teruggekomen op het strand nog een sigaar gerookt en toen besloten naar de kamer te gaan. Onze kamer was letterlijk de allerlaatste kamer van het complex. Er waren enkel nog kamers in aanbouw als je verder doorliep maar voor ons was er verder niets te doen. Daar aangekomen bleek onze kamer nog niet schoongemaakt te zijn, dus hebben we onze koffers achter gelaten en zijn we terug gegaan naar het strand. Eindelijk met wat meer rust in de kont hebben we de rest van de dag onze boekjes liggen lezen.
tegen zonsondergang zijn we naar onze kamer gegaan en hebben we lekker (warm!!!!) gedouched en hebben we ons klaargemaakt voor het diner. De constructie in het hotelrestuarant was buffet maar dan wel met een kok erbij die op verzoek maakte wat je wilde. We hebben heerlijk gegeten en kregen zelfs bezoek van dieren die wij in Nederland niet kennen. Het personel noemdehet zwarte ratten, maar ze waren een stuk groter, vriendelijker en aaibaarder dan zwarte ratten. Het leken een soort uit de kluiten gewassen degoes gekruist met bevers. We hebben lekker nog een strandwandeling gemaakt en wat gedronken bij de kamer. Een dagje strand is zowaar vermoeiender dan een dagje paardrijden :)