Bye bye Chevy, Hello San Fran!

De ochtend na wat onze meest beroerde nacht in de states is geweest begon wederom met een heerlijk ochtendhumeur. De temperatuur snachts was vervelend, warm, dan koud door de airco etc. daarbij klapperde de deur enorm ookal zaten er 3 sloten op. Onze bovenbuurman besloot om 5 uur op te staan met zijn olifantenpoten, kortom niet veel geslapen. In stilte hebben we dus onze koffers ingepakt en besloten gebruik te gaan maken van wederom een gratis ontbijtje. Dit was buitengewoon goed, de scrambled eggs & toast maakten heel veel goed (want zoals altijd maakt eten ons over het algemeen vrij blij). Vooral de koffie, die met stip op nummer 2 kwam te staan maakte heel erg veel goed. Nog net niet huppelend zijn we teruggegaan naar de kamer om onze koffers in de auto te gooien en uit te gaan checken.
we hadden gisteren al besloten om vandaag mariposa grove te gaan, het deel van yosemite met de gigantische sequoia bomen. En zo gezegd zo gedaan. Terug de kronkelende bergweg op en Bas zijn humeur kon helemaal niet meer stuk.
Aangekomen in Mariposa stonden er ineens een bult rangers midden op de weg, en meestal is dat niet een heel erg goed teken. Dit keer betekende het dat de parkeerplek helemaal vol was en we moesten wachten op een shuttlebus. Daar ging onze planning een klein beetje, want met de auto ben je natuurlijk sneller en we moeten ook nog naar San Fransisco vandaag!
Maar goed, die bomen kunnen we niet missen. Gelukkig kwam de bus redelijk snel en deze dropte ons in de woods. Hoppakee, onze eerste hike te pakken en reken maar dat we dat hebben geweten (eigenlijk vooral onze kuiten hebben het geweten). Het was ongeveer een mijl omhoog naar de Grizzly Giant, de grootste boom in dit bos. Daarna zijn we nog even doorgewandeld naar een boom waaruit ze een stuk hebben gezaagd zodat ze er met een auto of kar doorheen konden. Heerlijk toeristisch maar wel leuk om te zien. Onderweg werden we begeleid door ground en tree squirels, alsof we die beesten nog nooit hebben gezien als een bezetene erachteraan met de camera (tot dat we ons de flyers van de rangers over het Hanta virus herinnerde.. toen werden we iets minder enthousiast). De terugweg richting de shuttle ging een stuk beter, bergafwaarts.
De shuttle liet uiteraard op zich wachten en er kwam een groep Oostenrijkers (denken we) achter ons te staan die vreseiljk irritant waren. De bus kwam god zij dank, de rangers vonden dat de Oostenrijkers als groep de individuelen voor moesten laten gaan (muhaha) en de bus bracht ons terug naar de auto. Met slechts 20 minuten achter op ons schema begon onze allerlaatste roadtrip richting San Fransisco. De reis zou een kleine 3,5 uur duren. Ongeveer 2 uur hiervan zijn we redelijk om Yosemite heen gereden en dus een en al bergweg, wederom heerlijk genieten van het uitzicht.
Onderweg zijn we in Merced nog even gestopt bij een subway (heel origineel) en wat blijkt, zitten we aan de spaanse kant vanwege een detour wegens wegwerkzaamheden. Gelukkig was het geen probleem uit te leggen welke sub we wilden hebben.
met de buikjes vol weer op pad naar san fransisco. We zijn via Oakland gereden wat ervoor zorgde dat we de golden gate bridge in de verte zagen liggen. Maar zodra we dichterbij kwamen, kwam de bekende mist aanzetten en weg brug. Dit bederfde ons uitzicht een beetje, maar genoeg om te kijken want we reden zelf over de Bay Bridge San Fransisco binnen. Heerlijk gevoel: alsof we thuiskomen.
Er was een klein feestje aan de gang waardoor straten waren afgesloten en er een enorme file was ontstaan. Het feestje was alleen voor genodigden denken we. We hebben mensen gezien in tuigjes die zelfs honden te min zouden vinden om te dragen. De temperatuur lag inmiddels rond de 15 graden en er kwamen mensen voorbij die alleen een BH bandje aan hadden, de stof van de bh was verdwenen. San Fransisco heet ons welkom blijkbaar.
Eindelijk na een dikke 3 kwartier file aangekomen bij ons hotel. We moesten de auto om 5 uur inleveren en kwamen om 5 voor 5 aan bij ons hotel. Geen probleem vonden wij. Snel de koffers binnen gooien en de auto weer in naar Alamo. Gelukkig lag het volgens de tomtom praktisch om de hoek en het verkeer zat ons mee. Daar aangekomen stond de beste mevrouw de deur net op slot te doen. Crap on a stick. Gelukkig konden we nog naar 3 andere adressen waarvan één 24 uur per dag open was. Eerst maar eens de dichtstbijzijnde proberen. Wederom heeft de tomtom ons geniaal ernaartoe gestuurd. San Fransisco is namelijk een stad met ongelooflijk veel eenrichtingsverkeer wegen en de tomtom heeft ons precies zo gestuurd om goed uit te komen waardoor we nog geen 5 minuten later in de volgende garage stonden. Beetje aparte manier van retourneren, we moesten de auto in een garage parkeren en daar stonden wat mannen te wachten. Omdat we een Damage Waver hadden hoeven we de ruit niet te betalen (nee ik dacht het ook niet!) en we konden dus zo gaan. We hebben hier aan de westkust 3396 mijl gereden, dat is gewoon 5434 kilometer (ongeveer 11 keer op en neer naar Groningen). Na al het gestres van het op tijd bij Alamo aankomen en natuurlijk het inleveren van de auto wat het naderende einde van onze reis betekent, zijn we met hoofdpijn richting Union Square gelopen om daar even Nike Town binnen te wandelen en rond te kijken. We zijn de eerste cable cars al tegengekomen en hebben gekeken hoe deze gedraaid worden. Met een hongerig gevoel zijn we richting een Burger king gegaan om te eten. De dag heeft lang genoeg geduurd voor ons dus daarom hebben we een taxi terug naar ons hotel genomen om ff lui televisie te gaan kijken. We hebben nog twee volle dagen om San Fransisco te verkennen en daar gaan we dan ook volop van genieten!