Skywalkin'

We schrokken wakker om wat we dachten wat half 10 was, waardoor we ineens als een gek aan het inpakken zijn geslagen. Na aan paar minuten kwamen we erachter dat het pas half 9 was. Tijd genoeg dus! Wederom een lekker bakkie koffie gezet en de koffers ingepakt. Op naar Las Vegas!
Onderweg wilden we kijken of we bij de Skywalk konden komen over de Grand Canyon. De Skywalk is gebouwd door en ligt ook op terrein van de indianen. We moesten voor de skywalk ongeveer 50 mijl van de snelweg af. Onderweg hebben we besloten dat ook maar gewoon te gaan doen.
Bij de afslag zijn we door het land van de indianen gereden, die daar ook woonden. Niet al te florisant maar goed. Na een mijl of 25 kwamen we wildroosters tegen en: een levensgevaarlijke zandweg vol met scherpe stenen. Alsof ze het wisten stond er een bord bij dat het nog ongeveer 3 kwartier zou duren voor we bij de skywalk aan zouden komen. Goed. Gelukkig waren we niet de enige op deze weg, wij achter het groepje aan en doorrijden maar. Met de vingers gekruisd in de hoop geen lekker band te rijden zijn we door de bergen ver het slechte weggetje naar boven gereden. Eindelijk na een mijl of 15: asfalt! Hoezee! Dit zou toch betekenen dat we in de buurt kwamen. Ergens in de verte zagen we een witte tent en midden op de weg een indiaans uitziende man.
De beste man vroeg ons of we wapens of alcohol bij ons hadden (nee natuurlijk niet! Niet nadenkend over de sixpack Corona achterin maar goed). We mochten doorrijden en de auto parkeren en de witte tent binnen gaan. Daar konden we kaartjes kopen voor de skywalk.
Onder begeleiding van een groep gestreste chinezen (diepe zucht van Bas) zijn we richting de skywalk gegaan in een grote bus. Daar aangekomen kom je dus gewoon aan de rand van de grand canyon te staan, je kijkt een keer naar beneden, kijkt een keer omhoog en je ziet niets dan steen, zand, een raaf (nee geen condor dit keer) en een huisje met daaraan de skywalk. Deze zag er vrij rustig uit dus hebben we besloten de walk maar eerst even te tekkelen.
zo gezegd zo gedaan. En nu kan ik hier wel een groot stoer verhaal schrijven maar eerlijk waar, we stonden allebei met knikkende knieen en klotsende oksels voor het gebouw. Bas heel stoer Jaimy meeslepend die toch niet al te blij was. Eenmaal binnen moesten we alle scherpe voorwerpen in kluisjes doen (vanwege het krassen dan wel kapot maken van het glas) en kregen we badmutsen voor om onze schoenen (handig als je birckenstocks aanhebt maar goed). Helden dat we zijn op het randje van de afgrond gaan staan en… de glasplaat op.. en hij stortte niet in, deed niets vreemds, we konden gewoon lopen. Met trillende handjes snel naar de reling om daar vooral recht vooruit te kijken in plaats van naar beneden. Natuurlijk helpt dat niet want je beseft je echt wel dat je op een achterlijke megahoofte boven een ravijn staat. Want een ervaring. Een beetje zenuwachtig, onze hoogtevrees al overwinnend zijn we doorgelopen tot het middenpunt en hebben daar van het prachtige uitzicht genoten, met de Colorado River op de achtergrond.
Helemaal trots op onszelf met een kick adrenaline zijn we de skywalk helemaal afgelopen en zijn nog net niet rennend en springend weer naar binnen gegaan. Super gave ervaring!
De hitte was zinderend, als in 100 graden fahrenheit en vergeten zonnebrand te smeren, zwarte kleren aan (want we zaten toch alleen maar in de auto) en daar sta je dan tussen de indianen in de halve woestijnachtige canyon . Snel op naar de bus met airco. Deze bracht ons naar Guano Point. Daar hebben ze ooit in de jaren 50 of 60 een grot ontdekt met Guanos (vleesmuizen) en blijkbaar maar je van hun uitwerpshizzle make-up spulletje dus dat zou wel eens een goudmijn kunnen zijn. Was het achteraf niet waardoor er giga verliezen zijn gedraaid. Doordat ze daar dus aan het mijnen zijn geweest waren er ook overblijfselen (lees vergane glorie) van de stoeltjeslift enzo. Wij kijken en lekker een stukje wezen hiken, man man man, door de hitte. We hebben nog een stukje geklommen maar niet te ver want het was echt te warm. Wel erg leuk om te zien dat gewoon 50 jaar later nog steeds de omhulsels van de oude liften en gebouwen er staan.
Het was erg leuk om een andere kant van de Grand Canyon te zien. De south rim is ondanks dat ze echt hebben geprobeerd alles zo “natuurlijk”mogelijk te houden, toch een beetje toeristisch. Het slaat nu natuurlijk nergens op als ik hier ga zeggen dat een skywalk van 30 miljoen bezaaid met chinezen niet toeristisch is maar goed. Het was gewoon een totaal andere ervaring en zeker de detour waard.
Het was inmiddels al redelijk laat in de middag en we moesten toch nog een behoorlijk eindje naar Las Vegas dus hebben we besloten de hitte uit te gaan en onze airco op te gaan zoeken.
Aangekomen bij de auto, had de hitte ook nog voor een aangename verrassing gezorgd: de barst in de ruit was uiteraard verder gelopen, nu geheel door het gezichtsveld heen! Maar hey, it’s a rental!
Op naar Vegas. De enige weg terug was die gruwelijke weg over de steentjes maar ik kan vol blijdschap zeggen dat we geen lekke band hebben gereden en heel terug de snelweg op hebben kunnen gaan!
Eindelijk eindelijk eindelijk kwam Las Vegas in de buurt. De Hoover Dam werd zelfs al aangegeven en dat is toch wel het teken dat Las Vegas in de buurt aan het komen is. Tot onze grote verrassing heeft de tomtom ons over de nieuwe brug gestuurd, wat betekende dat we niet over de Hoover Dam zelf zijn gereden. Vanaf de brug was HELEMAAL niets te zien helaas, hoge betonnen muren en alleen maar blauwe lucht te zien en een heel groot bord wat ons welkom heet in Nevada!
De zon ging vrij snel onder dus we hebben met een zonsondergang aan onze linkerhand Vegas binnen mogen rijden. In de verte rees the strathospere al op en we zagen de piramide van het Luxor. Binnen een paar minuten reden we langs de o zo bekende fontein waar ook ons bedje de komende twee nachten zich zou gaan bevinden. Snel de auto geparkeerd in de parkeergarage en inchecken maar! We hebben een kamer met een giga bed, het bed uit Niagara Falls is er helemaal niets bij en een badkamer met bad en douche, twee fauteuils die ik mee mijn koffer in wil nemen naar huis, een minibar, een dikke televisie, zelfs lampjes boven het bed die apart van elkaar te bedienen zijn. Kortom, hier gaan wij ons wel vermaken!
We hebben heerlijk lui roomservice besteld om in onze fluffy on the inside but silky on the outside-badjas onze vieze vette pizza op te smikkelen. We hebben nog even wat rondgehangen, Bas heeft zelfs nog gebadderd, maar toen toch maar besloten de strip onveilig te gaan maken. Uiteraard eerste stop de fontein. Daarna doorgelopen naar Ceasars Palace, langs de Mojito-Slushy bar op naar the Mirage waar ze een vuurshow hadden. Helemaal heerlijk ter afsluiting door het Venetian geslenterd en ons even gewaand op het San Marco plein. Wat een heerlijke terugkomst voor Jaimy en start voor Bas in Las Vegas. Op naar ons King bedje, morgen een hele dag in Viva Las Vegas!