Condorspotting @ Grand Canyon

Vandaag op naar de Grand Canyon. Met wat opstartprobleempjes zijn we vrij laat op de ochtend vertrokken om via Flagstaff naar de Grand Canyon te gaan. Hierdoor hebben we weer een heel stuk route 66 mogen rijden, toch leuk voor het idee! Omdat we nog geen ontbijt hadden gehad zijn we bij een tankstation gestopt om te tanken en ontbijt te checken. Ontbijt moest in dit geval een cinnamonroll en een of andere oude croisant met kaas en suiker worden. Geen heel groot succes maar ach, het was iets.
Rond het middaguur waren we in de Grand Canyon. We zijn bij het eerste view point gestopt, om daar op het randje te gaan zitten en de diepte in te staren. Is maar 1,6 km dus dat zorgde wel voor wat hartkloppingen. Terwijl Jaimy wat foto’s probeerde te maken van de geliefde halfdode boom met op de achtergrond de canyon, kwamen er een aantal raven aangevlogen. De raven hier zijn zo onwijs groot dat het wel vliegtuigen lijken. Met de knop van de camera ingedrukt viel het ineens op dat deze raaf een rare kop had en nog groter was dan de gene die de hele tijd voorbij kwamen. HET WAS GEWOON EEN CONDOR!!! En in plaats van het knopje dus helemaal in te drukken gaat nieuwsgierig aagje zitten kijken naar het beest om het thuis te kunnen brengen. Tot dat Bas begon te roepen: euj das een aasgier! Poep! Toen was hij dus al te ver om nog een foto te maken. We hebben gewoon een zeldzame califonian condor gespot, met de camera erop gericht en al scherpgesteld maar geen foto! Aargh… baalmomentje.. misschien kunnen we er later om lachen.
In het park zijn een aantal routes met viewpoints en we hebben besloten te beginnen met de route die niet voor de auto bereikbaar was maar alleen met de shuttle. Deze route leidt helemaal tot het westelijkste puntje van de south rim. Zo gezegd zo gedaan. Bij het tweede viewpoint zijn we uitgestapt om wederom even te kijken en besloten vanuit daar een stukje te gaan wandelen. Tot 2009 werd er naar uranium geboord in de grand canyon. Het stuk waar wij aan het hiken waren, was dus ook afgezet omdat ze dat gebied aan het herstellen zijn. Best indrukwekkend. In de brandende zon zijn we doorgelopen met om ons heen een aantal klagende amerikanen die geen zin hadden om te lopen. Het waren elke keer maar stukjes van een kleine kilometer, maar goed. We hebben genoten van het uitzicht en wederom is dat niet te omschrijven. Daarom verwijs ik maar weer braaf naar de fotos. Uiteraard zijn we de hele westelijke zijde van de rim opgeweest en hebben hier en daar wat gelopen, fotos gemaakt en gewoon op een bankje gezeten en geprobeerd te beseffen dat we 1600 meter de diepte in zaten te staren.
Vanuit het westelijkste punt zijn we met de shuttlebus weer teruggegaan naar het dorp. Daar hebben we onze auto opgedoken om de rest van de route met de auto af te leggen. Eerste doel: het visitors centre. Daar is natuurlijk ook geen hol te beleven. Op dus naar het volgende viewpoint met de benenwagen. Een viewpoint overspoeld door Nederlanders en chinezen! De Nederlanders herken je aan de overhippe mannen met kladde haren en hun replay kleertjes. De chinezen herken je aan de hubble telescopen die ze om hun nek meedragen. De eerste dame die we tegen kwamen had een hubble telescoop on haar nek hangen en was een foto aan het maken van plantjes die gewoon tussen de rotsen groeiden. Hier moet je je dan even bij voorstellen dat chinese dames niet heel groot zijn dus dat de lens praktisch tegen de bloem aan kwam. Geeft ons weer genoeg stof om te lachen. Want als je er eenmaal op gaat letten, zie je de hubble telescopen overal en lijkt het wel of ze je achtervolgen.
Wederom prachtige fotos kunnen maken dus besloten terug te gaan om de viewpoints verder met de auto te gaan bekijken. We liepen terug naar het visitors centre en nu staat daar altijd wel een verdwaalde ranger te kijken, maar deze vroeg ons om te lopen. Wij snapten er helemaal niets van tot we op een meter afstand een elk met een gewei waar je u tegen zegt zag staan. Het beest stond helemaal tussen de huizen en toeristen in dus ze moesten hem zo snel mogelijk wegjagen. Dat gaf ons natuurlijk weer de kans om even te kijken hoe ze dat gingen doen. Vrij simpel.. door steentjes te gooien (geen lokroep of ander spectaculaire bezigheid).
We zijn doorgelopen naar de auto en zijn viewpoints gaan bekijken .We zijn uitgestapt bij een klein viewpoint waar het belachelijk druk was. Je kon er leuk op een muurtje zitten en zo gezegd zo gedaan. En daar gebeurde het dan.. Op eens pakt iedereen zijn camera en oehs en aahs en daar kwam dan het doosje te voorschijn met een fonkelende ring erin (kan ook aan de felle ondergaande zon hebben gelegen dat hij zo fonkelde). Een huwelijksaanzoek!!!!
Met stomheid geslagen stonden we daar dan allebei, alleen maar een stomme grijns op het gezicht. De jongen die zijn vriendin ten huwelijk vroeg had een nog stommere grijns op zijn gezicht en het vriendinnetje stond te huilen terwijl vader stond te filmen. We hebben ze een staande ovatie gegeven. (jullie dachten toch echt niet dat Bas zo romantisch zou zijn :P Gotcha  )
De zonsondergang was nog ongeveer 3 kwartier weg dus we zijn teruggereden naar het viewpoint waar we de dag ook waren begonnen. Daar hebben we met ons flesje water plaatsgenomen op de rand van de Grand Canyon om van haar grootste voorstelling van vandaag te gaan genieten. Wat een prachtige kleuren, niet alleen het gesteente wat veranderd in het zonlicht, maar ook de lucht die alle kleuren van de regenboog laat zien. Heerlijk genietend in het nog hete zonnetje hebben we net zo lang zitten kijken tot dat we sterren zagen.
Toen was het meteen ook vrij donker en zijn we teruggelopen naar de auto. We kwamen alleen niet ver want het hele parkeerterrein stond vol met elks. Wederom een shitload dames met een stuk of 2 mannetjes erbij. Ze hadden dit keer ook de kids meegenomen. Alle stomme toeristen hadden zich een cirkel gevormd om het mannetje met het enorme gewei om vervolgens met fotos (met flits) te maken en hem uit te dagen. Dit resulteerde uiteraard in de elk die zijn gewei naar voren gooide en alle mensen eromheen die gillend wegrenden. Stom maar wel vermakelijk om naar te kijken van een afstandje. Er stonden echt zoveel elks en zoveel mensen. We hebben uiteraard ook van achterlijk dichtbij foto’s gemaakt en zijn toen weer de auto ingegaan om terug te gaan naar onze ranch. Eigenlijk hadden we teruggekomen op de ranch nog even in de hottub gewild maar die zat vol en het was toch stiekem wel koud buiten. Helaas moet dit wachten tot het volgende hotel. We gaan namelijk morgen weer de luxe van de city opzoeken, dit keer Las Vegas. Kijken of we ons reisje terugverdiend kunnen krijgen (Bas heeft namelijk super goede ervaringen met het casino, dus Jaimy houdt de creditcard in bezit en trouwens de autosleutels ook maar!)
Maar voordat we naar Vegas gaan, gaan we een tussenstop maken bij de skywalk, kijken of we het aandurven.

p.s. de eerste grapjes over de gemiste foto van de Californian Condor zijn inmiddels gemaakt. Hoera er is een reclame van Land Rover op televisie waar een man in zijn Laro een foto van de Condor maakt… zij wel ja..